Historia programu
„Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...”
Z zamiarem stworzenia programu, który zajął by się problematyką zaginionych osób nosiłem się od wielu lat. Przyjaciele odradzali zajmowanie się tak trudnymi sprawami. Mówili: „kto będzie śledził losy zaginionych, kto ich będzie poszukiwał?” Tych wątpliwości było znacznie więcej. Zadawałem sobie pytanie: „Co się stanie, jeśli nie uda się odnaleźć żadnej z poszukiwanych osób?” Bałem się, że pozostaną rozbudzone nadzieje i żal a może nawet pretensje rodzin, że nic z tego nie wyszło.
Jednak, w 1994 roku, po przeczytaniu w Gazecie Wyborczej reportażu Wojciecha Tochmana „Zaginął mi człowiek” byłem pewien, że mam rację chcąc robić program telewizyjny o zaginionych. W maju 1996 roku spotkałem się po raz pierwszy z Wojciechem Tochmanem. Po rozmowie wiedzieliśmy że sprawami zaginionych będziemy się zajmowali przez kilka następnych lat.
Formuła audycji od samego początku była dość prosta: reportaż o zaginionej osobie, rozmowa z rodziną innej zaginionej
osoby, kilka zdjęć osób, których rodziny nie zgadzały się na reportaż lub przyjazd do studia, rozmowa z ekspertem; psychologiem,
lekarzem, policjantem, pedagogiem czy opiekunem ludzi bezdomnych itd.
W ciągu kilku lat wypracowaliśmy własną formę audycji, która pozwala zajmować się w każdym wydaniu od 6 do 14 zaginionymi
osobami. Premiera audycji, na antenie Programu 1 TVP, odbyła się we wrześniu 1996. Do września 2001 roku program ukazywał
się raz w miesiącu, a od października tego roku do chwili obecnej - dwa razy w miesiącu. Od 1996 do 2001 program prowadził
Wojciech Tochman, potem przez rok Anna Pawłowska, a od września 2002 roku program prowadzi Grzegorz Miśtal.
Dzięki programowi, rodziny wiedzą jak zacząć poszukiwania na własną rękę. Kogo zawiadomić, gdzie pytać i jak sprawdzać wiadomości o zaginięciu osoby bliskiej. Wiedzą jak postępować, gdy w domu jest osoba chora na depresję, w pierwszej fazie choroby Alzhaimera lub niedołężna i chora. To także niemały sukces naszego programu.
Andrzej Minko
autor i producent
